Spadkobierca uznany za niegodnego zostaje wyłączony od dziedziczenia,
tak jakby nie dożył otwarcia spadku, jest to zatem wyjątkowo doniosła
okoliczność rodząca daleko idące skutki.
Spadkobierca może być uznany przez sąd za niegodnego tylko i wyłącznie w następujących przypadkach:
1) dopuścił się umyślnie ciężkiego przestępstwa przeciwko spadkodawcy (zaliczyć należy tu na przykład wszystkie zbrodnie wyodrębnione przez kodeks karny, a skierowane przeciwko spadkodawcy)
2) podstępem lub groźbą nakłonił spadkodawcę do sporządzenia lub odwołania testamentu albo w taki sam sposób przeszkodził mu w dokonaniu jednej z tych czynności;
3) umyślnie ukrył lub zniszczył testament spadkodawcy, podrobił lub przerobił jego testament albo świadomie skorzystał z testamentu przez inną osobę podrobionego lub przerobionego.
Uznania spadkobiercy za niegodnego może żądać każdy, kto ma w tym interes (w praktyce jest to przede wszystkim osoba, która dziedziczyłaby w miejsce niegodnego czyli ma interes majątkowy.) Z żądaniem takim można wystąpić w ciągu roku od dnia, w którym dowiedziano się o przyczynie niegodności, nie później jednak niż przed upływem lat trzech od otwarcia spadku. Spadkobierca nie może być uznany za niegodnego, jeżeli spadkodawca mu przebaczył. Jeżeli w chwili przebaczenia spadkodawca nie miał zdolności do czynności prawnych, przebaczenie jest skuteczne, gdy nastąpiło z dostatecznym rozeznaniem. Źródło informacji: Kodeks cywilny - ustawa z dnia 23 kwietnia 1964 r. z późniejszymi zmianami.